XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Eta segur naiz, hurbildu eta ezagutu dituenak oro, bere so amultsuaz eta bere ele zintzoaz, behin betikoz hunki dituela, markatu; bat bakarra ez dela gelditu ahal izan, haren amodio eskainitik gozatu gabe!...
Bere olerkia beraz, bere izaitearen pare agertzen zaigu...
hitz guztiak pizatuak dira, lerro guztiek badute beren musika.
Eguneroko hitzak erabiliz eta goi ametsetan sobera galdu gabe, Manex Erdozainzi-Etxartek, hala ere, lilluratzen gaitu.
Badaki, behar den hitzaren ezartzen egoki den tokian.
Poesia, pazientzia lan bat da.
Eta hark bazuen pazientzia.
Erran nahi baita: barneko indarra.
Eta holaxet, alegia deusez, berak zioenez hinki-hanka, lehenik aitamak goretsiz, etxondoko haritza aipatuz;
ixilka, keinuka, zeiharka doan orga bideaz oroituz, bai eta presuner ohiak gogoan;
gero, han nonbait bidean, primadera bihotzean, amodio eta ele galduak goiti-beheiti, dolorezko izarren artetik, behar diren neurriak atzemanez, herria izerditan erakusten digu, eta askatasunaren amets zohardian, populu bat xutik!
Poeta zelakotz eta antzerkizalea, Monzon saria
Nahiz oso lanpetua izan, gogotik onartu zuen eta badakit sekulako denbora pasa zuela antzerki bakoitzaren zilatzen eta pizatzen.
Xehetasun hau bera nahikoa da ikusteko zer-nolako funtsa zuen Manex Erdozainzi-Etxartek; zein maite zuen lan ongi egina!